HiP HoP HuB

DrAcKo

Komputery mają tę wspaniałą cechę, że pozwalają spełniać marzenia. No, może nie do końca, ale z pewnością w znacznej części. Odkąd usłyszałam, że do tańca i do gry w tenisa się nie nadaję, straciłam jakiekolwiek złudzenia, że będę kiedyś sławną tancerką bądź wybitnym sportowcem. A jednak przechytrzyłam los i brak talentu, i sportowcem zostałam. Z tym, że wirtualnym.

Gra, która umożliwiła mi spełnienie marzeń to Tennis Masters Series. O ile z początku podeszłam do tego tytułu sceptycznie, pamiętając jak dobrze bawiłam się grając w inne produkty tego typu, o tyle w miarę upływu czasu gra zyskiwała w moich oczach coraz to większe uznanie.

Już na "dzień dobry", zaraz po uruchomieniu gry, należy dokonać wyboru trybu rozgrywki. Można wziąć udział w pojedynczej walce bądź też wspinać się w górę rankingu w turniejach Masters. Poza wymienionymi istnieje również możliwość rozegrania turnieju przez sieć (maksymalnie do czterech graczy jednocześnie).

Zanim jednak wskoczymy w krótkich spodenkach na kort i rozegramy mecz życia, czeka nas etap konfiguracji. W trybie pojedynczego spotkania decydujemy o rodzaju meczu (singiel, debel), o tym, kim ma być drugi zawodnik/zawodnicy (komputer, człowiek), a także wybieramy miejsce spotkania, porę dnia oraz co najważniejsze wskazujemy postać, którą będziemy walczyć. Ten ostatni punkt jest jednym z najważniejszych elementowi konfiguracji, gdyż to, jakiego zawodnika wybierzemy w znacznej mierze będzie determinować nasze poczynania.
Umiejętności dostępnych tenisistów są bardzo rożne, jednak zasadniczo podzielić ich można na trzy kategorie wg dominującego stylu gry. Zawodnik znajujacy się w grupie "uderzenie" charakteryzować się będzie bardzo silnym backhadnem i forehandem, ten który należy do grupy "gra na linii" będzie starał się jak najlepiej wykorzystywać błędy drugiej strony, a z "gry bliskiej" jak najczęściej będzie pojawiać się pod siatką. Taka klasyfikacja nie oznacza, że nie można grać tak jak się nam podoba, niezależnie od przydzielonej kategorii, ale zawsze takie akcje będą mniej skuteczne niż te, w których dobra jest wybrana postać. Ważne są również ustawienia gry, gdzie zmieniać można konfigurację rozgrywki. Liczba setów, gemów koniecznych do wygrania seta czy poziom trudności, to opcje które można zmodyfikować.

Gdy już przejdziemy przez etap gry pojedynczej i zbudzi się w nas duch walki, czas będzie najwyższy wziąć udział w mistrzostwach. Walka ze słabym przeciwnikiem nie jest wcale taka prosta jak to się wydaje! Tak czy inaczej najpierw czeka nas kwalifikacja, a później jak to w turniejach, grać będziemy ze zwycięzcami równoległych pojedynków. Jeśli podczas gry zdobędziemy wystarczającą ilość punktów, aby dostać się do ósemki najlepszych światowych graczy, zakwalifikujemy się do turnieju Tennis Masters Cup który odbywa się w Sydney.

Czas chyba najwyższy napisać jak wygląda sama walka. Otóż pierwszą rzeczą która rzuciła mi się w oczy i co tu dużo kryć - zaniepokoiła jednocześnie, jest brak śladu piłki. To niestety dość mocno utrudniło mi grę przykładowo podczas serwów.
Skoro o nich już mowa warto wspomnieć, ze gracz decyduje z jaką siłą serw zostanie wykonany. Odpowiednio długie przytrzymanie klawisza podwyższa pasek siły. Jakikolwiek by jednak nie był jego poziom piłka i tak zawsze trafi na kort, nie ma wiec sytuacji, gdy zbyt silne uderzenie wybija ją poza jego obręb.
Przeciwnik w zależności od umiejętności gra dobrze, nie tracąc piki z oczu, bądź tez popełnia głupie błędy w stylu "nie chce mi się ubiec do piłki choć jest tak blisko". Szczególnie łatwo można te zależność zauważyć podczas rozgrywania turnieju.
Po każdej akcji pokazywane są jej powtórki, tym razem jednak wyglądające bardziej realistycznie, choć również okraszone kilkoma efektami specjalnymi (przykładowo zatrzymanie gracza w momencie odbijania piłki i okrążenie go przez kamerę).
Dźwięki, które dochodzą uszu gracza podczas meczu to najczęściej głos komentatora. Najczęściej, bowiem zdarzają się i głosy telefonów komórkowych (które to są zaraz komentowane krótkim "quiet please!"). To z pewnością dodaje realizmu grze.

Grafika wygląda bardzo ładnie, z pełną starannością stworzono zarówno korty jak i zawodników. Równie dobrze wygląda publiczność na trybunach, szczególnie z daleka. Przy bliższym ujęciu ludzie oglądający mecz trąca trochę ze swej autentyczności zdając się być dwuwymiarowymi, ale to już drobiazg.

W kwestii oprawy dźwiękowej wiele powiedzieć nie można. Tak jak już wspomniałam najczęściej słyszanym jest glos komentatora (zaznaczyć trzeba, ze w zależności od umiejscowienia kortu komentator mówi po angielsku bądź francusku). Muzyka towarzyszy graczowi jedynie podczas konfiguracji gry.

Ostatnią sprawą jest fakt, że gra została spolszczona.

Tennis Masters Series to tytuł godny polecenia i uwagi. Pozwala pograć w tę dyscyplinę sportu, która być może dla nie których jest niedostępna. Jakkolwiek by jednak nie było zwycięstwo w mistrzostwach jest bardzo kuszące, a każdy wygrany mecz sprawia, że czujemy się jak najlepsi tenisiści świata.

Anerenceter72 · Wysłany: Piątek 04th 2007f Maj 2007 03:51:22 PM Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]