HiP HoP HuB

DrAcKo

Mistrzostwa Europy w piłce nożnej - jedna z największych masowych imprez na świecie, setki tysięcy kibiców na stadionach, miliony przed telewizorami, święto futbolu, najpiękniejszy spektakl sportowy. Można by długo piać z zachwytu nad tym niewątpliwym fenomenem sportowym, na którym w czerwcu tego roku znów skupi się nasza uwaga. Panie i Panowie, po czterech latach przerwy mistrzostwa starego kontynentu ponownie zawładną naszymi telewizorami i komputerami.

Tradycją stało się już niemal to, że Electronics Arts z okazji mistrzostw (czy to świata, czy Europy) wydaje na komputery osobiste gry poświęcone tym właśnie imprezom. Nie inaczej stało się tym razem, bowiem 7 maja bieżącego roku światło dzienne ujrzała UEFA Euro 2004, którą mam zaszczyt dla Was recenzować.

Szare pudełko z oficjalnym logo mistrzostw prezentuje się nad wyraz majestatycznie. W swoim wnętrzu zawiera dwie płyty CD z grą, skromną, ale rzeczową instrukcję, zestaw naklejek z piłkarzami oraz kartę rejestracyjną do gry on-line. O ile płytki i instrukcja nie jest niczym nowym, o tyle naklejki, które można wklejać do albumu wydanego przez firmę Panini (od lat produkującej albumy do wyklejania z okazji mistrzostw), są naprawdę przedniej marki. Instalacja przebiega bezboleśnie, gra zajmuje 1,2 GB miejsca na dysku twardym. Jesteśmy gotowi.

Po przebrnięciu intra dość kiepskiej jakości natrafiamy na menu główne. Wybaczacie, że opiszę je nieco topornie, ale nie widzę sensu, aby specjalnie upiększać opis czegoś, co ma raczej surowy wygląd. Dzięki „Play Now” od ręki możemy rozegrać jeden mecz towarzyski, wybierając dowolne dwie drużyny europejskie. Druga w kolejności jest opcja „UEFA Euro”, pozwalająca rozegrać Mistrzostwa Europy, ale o tym trybie nieco więcej napiszę później. W „Game Mode” znajdziemy sporo ciekawych innowacji, przede wszystkim oprócz standardowych opcji, takich jak trening, rzuty karne czy sparing, pojawiają się trzy nowe rozwiązania: możliwość rozegrania dwumeczu z uwzględnieniem bramek na wyjeździe, tryb „Fantasy”, gdzie wybierasz 16 zawodników z różnych państw do jednej drużyny (coś na kształt meczu All-Stars w NBA), oraz kreator turnieju, dzięki któremu sam możesz stworzyć własny turniej, wyznaczając zasady jego rozgrywania. Menu główne uzupełniają opcje „Play Online” oraz „My Euro”, z których ostatnia pełni funkcję statystyk i informacji o grze.

Teraz z wielką przyjemnością opiszę najważniejszy tryb rozgrywki, czyli „UEFA Euro”. Zabawę rozpoczynamy od wyboru jednej z 51 drużyn piłkarskich, którą chcemy zdobyć mistrzostwo. Lecz droga do tego celu jest długa i kręta. Najpierw musimy przebrnąć przez eliminacje grupowe. Tak, Drodzy Czytelnicy, nie możemy rozegrać z miejsca turnieju finałowego (chyba że wybierzemy drużynę gospodarzy – Portugalię). Wybierając Polskę, mamy szansę zemścić się na Szwedach, zlać tyłki Łotyszom i Węgrom, natomiast rozegranie spotkań z San Marino można śmiało powierzyć komputerowi, gdyż gra umożliwia symulacje meczu, i nie musimy tracić czasu na słabeuszy. Przyznam jednak szczerze, że nic tak nie buduje jak grad bramek strzelonych przeciwnikowi. Skoro jesteśmy przy wsparciu psychicznym gracza, należy wspomnieć również o psychice komputerowych zawodników. W Euro 2004 pojawia się kolejna innowacja, jaką wprowadzono do gier kopanych sygnowanych logo EA, a mianowicie morale piłkarzy, które wpływa na ich postawę na boisku, a jego poziom z kolei zależy od sytuacji podczas meczu. Przykładowo występ w wyjściowej jedenastce w wygranym spotkaniu zwiększa morale, a kontuzja lub problemy osobiste mogą je obniżyć. Szczerze mówiąc, nie odczułem specjalnego wpływu tego parametru na grę moich piłkarzy (być może to kwestia tego, że nie przegrałem żadnego meczu). Po eliminacjach przychodzi czas na turniej finałowy, w którym bierze udział 16 drużyn podzielonych na 4 grupy. Dwie najlepsze z każdej grupy awansują, a potem już standard: ćwierćfinały, półfinały i wielki finał.
Skoro mamy już opisane wszystkie opcje, zajmijmy się innowacjami, jakie pojawiają się w Euro 2004. Jak już wspomniałem wcześniej, mamy morale zawodników, poza tym producent postarał się o nowe zagrania, których listę otwierają dwie spektakularne sztuczki: strzał „szczupakiem” i strzał „przewrotką”. Przyznaje się bez bicia, że strzał „przewrotką” jest fantastycznym zakończeniem, po którym cieszyłem się jak dziecko. To sama esencja futbolu, wielka finezja i radość. Kolejne tricki piłkarskie przygotowane dla nas przez panów z EA to: markowanie strzału, nowe strzały lobem, nowe podania na dobieg oraz nowe zwody (zwłaszcza gdy przy piłce znajduje się piłkarz wielkiego formatu). Szersze opisywanie tych zagrań oraz sposobu ich wykonania mijałoby się z sensem, ponieważ odebrałbym Wam przyjemność samodzielnego ich odkrywania.

Nadszedł czas na aspekt graficzny gry. Uprzedzam, że nie uważam Euro 2004 za bezpośrednią odpowiedź EA na rewelacyjnego Pro Evolution Soccer 3. Według mnie, nadejdzie ona dopiero z produktem FIFA 2005. Wróćmy do grafiki. Nie zmieniło się wiele od czasów FIFA 2004 i, choć wszystko jest jakby bardziej dopracowane, nie czuje się zbyt silnego powiewu świeżości. Przyznać trzeba, że modeling postaci jest bardzo imponujący, i bez problemów rozpoznamy gwiazdy światowego futbolu, ale szkoda, że nie pokuszono się o tak dokładne odwzorowanie wszystkich piłkarzy. Dobre wrażenie robią powtórki z ciekawszych akcji meczu. Moją ulubioną cutscenką jest moment, gdy Pierluigi Colina (bardzo przystojny, łysy sędzia) wlepia czerwona kartkę zawodnikowi, wybałuszając swoje bardzo czarujące ślepia. Generalnie jednak grafika nadal nie wnosi nic nowego do gatunku, lecz prezentuje dobry poziom, jaki obserwujemy już od lat.

Strona muzyczna za to niewątpliwie wznosi się na wyżyny, zresztą da się to zauważyć we wszystkich najnowszych produkcjach Electronics Arts. Po pierwsze i najważniejsze, wreszcie mamy hymny narodowe przed meczem. W prawdzie usłyszymy tylko jeden hymn (gospodarza), i to w bardzo, bardzo okrojonej wersji, ale jest i trzeba się z tego cieszyć. Proszę sobie wyobrazić taki obrazek: reprezentacja Polski stoi ładnie w szeregu przed meczem finałowym, a z głośników nie słychać już Edyty Górniak, lecz piękny Mazurek Dąbrowskiego. Jestem zachwycony! Podkład muzyczny jest bardzo dobry, w szczególności bardzo dynamiczny i wspaniale oddający klimat mistrzostw utwór Nelly Furtado. Komentarz serwowany nam przez znanych z serii FIFA panów Johna Motsona i Ally’ego Mc Coista jest bardzo wdzięczny. Nadal zdarzają się bugi w stylu komentowania zagrania/strzału długo po jego wykonaniu, ale jest to drobnostka. Całość wychodzi im bardzo dobrze, miejscami nawet jest dość śmiesznie. Dźwięki i muzyka to jeden z najmocniejszych plusów gry.

Trybu multiplayer nie dane mi było zbadać, a to z bardzo prostej przyczyny: moje łącze internetowe nie pozwala niestety na zadowalającą zabawę w sieci, niemniej jednak z dziennikarskiego obowiązku wspomnę, że takowy istnieje. Każdy, kto zakupi oryginalną wersję UEFA Euro 2004, znajdzie w pudełku kartę Game Time (wraz z kodem dostępu), dzięki której ma szansę dołączyć do największej sieciowej społeczności użytkowników gier sportowych.

UEFA Euro 2004 to gra bardzo dobra, pod warunkiem, że nie traktuje się jej w kategoriach rywala PES 3 czy też bezpośredniego następcy FIFA 2004. Wyzwala dużo pozytywnych emocji, doskonale oddając klimat mistrzostw świata, który obok świetnej oprawy muzycznej stanowi główną zaletę tego produktu. Ponadto system sztucznej inteligencji komputerowego przeciwnika stał się bardziej agresywny, co wpływa wyśmienicie na realizm rozgrywki. Ubolewać można nad brakiem ulepszeń i innowacji grafiki. Generalnie jednak polecam tę grę wszystkim miłośnikom futbolu. Mam nadzieje, że w czerwcu zasiądę przed telewizorem, aby oglądać Mistrzostwa Świata, z takim samym zapałem, z jakim grałem w ich komputerową symulację.